Het meisje Nafiss wordt geboren in Isfahan, Iran. Haar leven begint rooskleurig, maar al snel verandert dat. ‘Op mijn twaalfde ben ik volwassen geworden. Het jaar daarvoor vond de revolutie plaats, het jaar daarna begon een oorlog die acht jaar duurde.’ Aangemoedigd door haar vader, besluit Nafiss te vluchten. Een lange reis volgt. Haar herinneringen bewaart ze in haar gedichten. ‘Weggaan is een gok die aan de spijker van angst hangt.’ 

Via deze gedichten reizen we met Nafiss mee door de tijd. We vertalen ze in poëtische, spannende, absurde, eenzame en hoopvolle beelden en muziek. We reizen langs een granaatappelboom die groeit en weer instort. We zien hoe haar dromen haar naar de keel grijpen en horen hoe de muziek het meisje de vijver van volwassenheid in trekt.

Zo ontstaat er een muzikale beeldentuin aan herinneringen, bespeeld danser en actrice Djahan Manuela Mazhari Perez als Nafiss, poppenspeler Cat Smits en saxofonist Floris van der Vlugt. Tenslotte komt het jonge meisje aan in het heden en staat ze oog in oog met haar volwassen zelf. Had ze werkelijk niets te verliezen?